5/7 La Rochelle – Le Douhat op Ile d’Oleron: 10 nM, 2 uur. NO 2 bft, 28 °, zon. Op de motor
8/7 Le Douhat – Ile d’Aix : 10 nM, 2 uur. NO 2 bft, 31°, zon. Op de motor.
9/7 Ile d’Aix – Fier de Ars en Ré / zandplaat: 21 nM, 4 ½ uur. NO 2bft, 31°, zon . motorsailen
10/7 Ars - les Sables d’Olonne: 27nM, 5 ¾ uur. NO-NW 4 bft, 31°, zon . motorsailen
12/7 les Sables d’Olonne- l’Herbaudière/ Ile de Noirmoutier: 48 nM, 10 uue. NO3/N2bft, 29°,zon. gezeild en gemotorsailed.

We hebben wel behoefte aan een beetje relaxen, dus we gaan inderdaad nog naar Ile d‘Oleron en Aix, iets zuidelijker dan het verste punt. Daarna gaat het noordwaarts.

Twee uurtjes varen vanaf la Rochelle en we zijn in le Douhat op Ile d’Oleron. De haven heeft een drempel en valt niet droog, maar de aanloop wel, dus we zorgen dat we er kort vóór hoog water zijn. We varen bijna tegen het hoge deel van de betondrempel, het is niet duidelijk aangegeven, maar door het heldere water zien we ’t op tijd. De havenmeester ontvangt ons op de steiger. We zijn de enige gast!
Le Douhat is eigenlijk niet veel: een goed geoutilleerde haven, een paar restaurantjes en een klein shopje met vers brood, waar we elke dag croisantjes halen.
Boekje lezen, proberen niets te doen….
Maar dan horen we enorm geruis van water, dat langs de drempel naar zee stroomt. Er is een sluis opengezet en het hele achterland, de marais, loopt leeg. We springen op de fiets en gaan kijken. Ook hier zijn weer oesterputten en zoutpannen! (net als op Ile de Ré). Nu begrijpen we waarom het hoge deel van de drempel ‘stroomdam’ wordt genoemd, het water wordt zo langs de haven geleid.
We maken weer een paar mooie fietstochtjes, maar niet zo heel lang, want we willen toch relaxen. We zien een paar mooie plaatsjes midden op het eiland, een vissershaven aan de atlantische kust en nog twee andere haventjes aan de oostkust; we zijn nog steeds tevreden met de keuze voor le Douhat, heerlijk rustig. De zoutpannen in de marais lijken hier en daar verwaarloosd, we zien niet zoveel grote vakantiehuizen, maar wel veel campings, kortom Oleron geeft een wat minder rijke aanblik dan Ile de Ré.
In een van ‘onze’ restaurantjes zien we de Fransen winnen van Urugay, wat een feestvreugde voor de fransen!
Op het strandje naast de haven vinden we oesters en kleine mosselen, wat een lekker voorafje oplevert. Overigens hebben we steeds temperaturen van 30° en hoger, dat is wel heel warm!

Dan maken we plannen voor wat spannender acties. We willen bij Ile de Aix ankeren en terug naar Ars en Ré gaan om droog tevallen

Aix is een heel klein eilandje, ooit als fort gebouwd , nu vakantieoord. De ferries gaan af en aan. Het ankeren gaat op zich heel goed, we liggen voor een mooi zwemstrandje. Om een korte wandeling over Aix te maken varen we met de dinghy naar het strandje, maar worden door een surveillant weggestuurd en verwezen naar het volgende strandje. Vooruit dan maar, is iets verder, maar kan ook. Wandelend over het eiland, word ik toch iets ongerust; we hebben het strandje niet bij laag water gezien, hoeveel rotsen komen er nog tevoorschijn, kunnen we straks wel terug naar de boot? Als we na een uur terug zijn , zien we inderdaad heel wat stenen op het strand, maar er is ook nog een veilige uitweg, gelukkig.
Terug bij de boot merken we dat er wat deining staat. Dat komt door het fenomeen ‘vent solaire’, oftewel de zeewind, de stevige bries die smiddags uit zee komt, vanwege het opstijgen van warme lucht boven land. De wind was NO maar wordt nu NW. We waren er voor gewaarschuwd, en het is wel te doen, want het waait niet hard, maar echter lekker slapen wordt het niet.

Terug Noordwaarts . Naar de droogvalplek in de Fier van Ars en Ré is het ruim 4 uur varen en dat moet precies getimed worden, want de hele aanloop valt droog. Zoals eerder ( op die hele lange warme fietstocht) al onderzocht, gaan we bij de groene boei 5 en de staak stuurboord uit en merken dat de dieptemeter op 1 meter blijft steken: goed teken, vlakke plaat , ankeren maar! Na een paar uur vallen we uiteindelijk prachtig vlak droog. Eerst leken we wat dicht bij andere schepen te liggen maar één voer nog weg en de ander werd vlak voor het droogvallen nog een stukje verplaatst voor de eigenaar, die er helemaal geen punt van maakte dat we te dicht bij hem kwamen liggen. Vervolgens ‘Peche a pied’: met je blote voeten door het laatste water en over het mooie zand schelpdieren zoeken. Diverse mensen zijn er al mee bezig en dat biedt de kans om de kunst af te kijken. We hebben wel een klein harkje, maar leren het nu ook gebruiken. Aardige fransen leggen het uit. Al snel een emmer vol: twee dagen kokkels gegeten! (koken zonder water, met wat ui en peterselie; daarna heel even in de bakpan: heerlijk, door de sla of als borrelhap)
Lopend over de plaat naar de kant gegaan, maar ’t cafeetje is nog niet open. We zien wel hoe aan de andere kant van de geul op de oesterbedden gewerkt wordt en hoe de oogst op kleine platte schuiten naar het strand wordt gebracht en overgeladen in vrachtwagentjes. Wat is dit mooi.

Ingegeven en enigszins opgejaagd door de weersverwachting dat we niet zo lang meer NO-wind zullen hebben, die nodig is om noordwaarts te komen, besluiten we na 24 uur ( = twee keer droogvalen) al verder te varen naar Les Sables d‘Olonne. Dat blijkt niet zo’n handige keuze, want al ras steekt de vent solaire weer op en is het rak niet meer bezeild. Kruisen is geen optie, er is nl ook tegenstroom (omdat de stroom hier vrij zwak is, vergaten we ermee te rekenen en in dit geval zal er ook wel windstroom tegen bijgekomen zijn): motorsailen.
Aankomst in les Sables met bijna laag water, maar dat is met ons ophaalbare zwaard geen probleem.
Les Sables is hét zeilerscentrum van Frankrijk, er worden belangrijke wedstrijden gehouden en twee weken gelden is de Globe- Vendée er vertrokken (solowedstrijd wereldomzeiling, zonder moderne hulpmiddelen). Er is dus ook een mooie grote jachthaven, maar wij liggen liever in de oude haven in het stadje zelf. En daar worden we ontvangen met luid gejoel op diverse terrassen vanwege de halve finale Frankrijk-Belgie. En ze winnen weer, dus iedereen uit zijn dak en hooligans-vuurwerk!

Reden dat we naar Sables zijn gegaan is dat onze boot hier is gebouwd en dat we hopen nog iets van de werf te kunnen zien, ondanks dat Feeling failliet is gegaan en is overgenomen door Privilège. Een doods uitziende loods met in koeieletters het beeldmerk van Feeling erop, stelt ons eerst teleur. Maar in het kantoor van de nieuwe onderneming treffen we een aardige sales-baas, die ons hun nieuwe boten(luxe catamarans van wel 60 feet) laat zien en rondleidt in die Feeling loods, waar nu van die grote custom-build schepen in aanbouw staan (46 weken per cat en 5 tot 8 per jaar). Hiér is onze boot gebouwd. Aan het eind van dit bezoek hebben we de ontwerper van onze boot ontmoet, de technisch tekenaar en ook de aftersailesman, die we kunnen raadplegen over specificaties van onderdelen als dat nodig zou zijn. Het probleempje van het lekkende raam legden we meteen maar even voor.
Onze dag is helemaal goed! Lunch op een terrasje in la Chaume, aan de andere oever. Door deze indrukwekkende entree van les Sables komen de winnaars van een wereldomzeiling of van een grote regatta dan binnen: een brede invaart, hoge muren en met op de lange pieren alle ruimte voor een zwaaiende en juichende menigte.
Tot slot nog een avond wandeling door de stad: een smalle strook als een soort dijk tussen de baai (mooi strand) en haven; tussen twee werelden: strandleven en zeilers.
Een kort maar zeer geslaagd bezoek aan Sables d’Olonne.

Door naar l’Herbaudière op Ile de Noirmoutier. Tot Ile d’Yeu goed kunnen zeilen, daarna te weinig wind, dus weer motorsailen, maar het laatste uur dankzij de vent solaire kunnen de zeilen nog even omhoog; met hoog water binnen gelopen. Hier blijven we een paar dagen, inclusief de 14^e juli; wij dachten: kleine plaats, klein feestje, maar er gebeurt hier helemaal niets. Weer mooie fietstochtjes gemaakt, o.a.naar de hoofdplaats, ook om te kijken of de droogvalhaven daar iets voor ons is, maar nee: zo smal, zo hobbelig en de vlakke plaat in de avantport niet mooi, dat gaan we niet doen. Het is er een drukte van jewelste op de markt met draaimolen die twee verdiepingen heeft; wij bezoeken een rustiger oord, het kasteel . En verder ook hier weer vele zoutpannen, we weten het zolangzamerhand wel, maar toch mooi om tussen door te fietsen.

Nu hebben we het vooruitzicht op een periode met westenwinden, of met weinig wind; een interessante uitdaging op een traject westwaarts richting Brest!

Blogspreuk van de dag: ‘You can’t use up your creativity. The more you use, the more you have.’ (Maya Angelou)