11. Die wind toch!

25/7 Golf de Morbihan/Ile d’Arz - Houat: 16 Nm, 3 ½ uur. NO 2 bft-> W 3 bft, zon. Gezeild
27/7 Houat - Sauzon: 13 nM, 3. Zon met beetje wolken. ZW2-3 bft. Gezeild.
31/7 Sauzon - Port Louis: 22 nM, 4 uur. WZW 3-4 3n 1 ½ mtr deining. Volop zon, Gezeild.

We blijven nog twee dagen in de golf van Morbihan. We ontdekken dat Bourg op Ile d’Arz een leuk vriendelijk dorpje is, met een winkel en een paar cafeetjes/restaurantjes; een beetje op een heuvel gelegen, de rest van het eiland is plat. We vinden een mooie wandelroute langs het water: er zijn nog wat overblijfselen van zoutwinning te zien en bij laag water vallen vrijwel alle baaitjes grotendeels droog; de oesterbedden worden dan zichtbaar en alleen in de de geulen staat nog water. Terug bij het strandje waar ons bijbootje ligt, zien we dat de lemsteraak Viola er ook ligt; even langs gevaren voor een praatje.
Het is hier heerlijk zwemwater! We liggen voor anker, dus het zoute zwemwater is onze douche. Hoewel we eerst dachten niet naar Vannes of Auray te willen, gaan we toch naar Vannes, we zijn er nu zo dichtbij en iedereen zegt dat ‘t zo mooi is. Er gaat een klein pontje naar Vannes en we besluiten dat te nemen in plaats van zelf naar Vannes te varen, oa. omdat het met het tij een beetje onhandig uit komt zelf te gaan. Voordeel blijkt te zijn dat we op de heenweg met laag water varen en alles drooggevallen zien: uitgestrekte mud-vlaktes links en rechts. En op de terugweg krijgen we met hoog water een totaal ander beeld. Het eerste is wat armoedig… al die bootjes in de modder, maar wel heel apart; de terugweg is heel mooi met breed water met wat hoger bebost landschap en grote landhuizen aan de vaste wal, en aan de andere kant al die eilandjes met haventjes en kleine witte huizen, soms een kapelletje op de landtong. De binnenkomst bij Vannes is niet spectaculair of indrukwekkend. Er is een kanaal tot helemaal in het centrum en daarin is de stadshaven aan weerszijden. Maar hoe verder we de oude stad in lopen, hoe meer mooie plekjes we zien. Een prachtig aangelegde tuin voor een paleisachtig (nog op te knappen) gebouw, in een deel van het park wordt een groot podium opgebouwd voor het jazzfestival dat er die avond begint (arme bloemenperken!!) De oude binnenstad met kleine straatjes tegen de heuvel en vakwerkhuizen. Vooral veel winkeltjes met kunst en design, ook een aantal nette concept-stores. Na terugkomst met de veerboot op Ile d’Arz hebben we nog een wandeling van drie kwartier voor de boeg voor we in Bourg zijn, waar we voor anker liggen. Voor anker liggen betekent géén havengeld, dus….uit eten. Heerlijke vis, een plat du mer!
En daarbij laten we de kennismaking met de golf van Morbihan, erg mooi, net een groot Reeuwijk. we verlangen weer naar zeilen op ruim water.

Met de laatste ebstroom varen we de golf uit en steken over naar het eiland Houat, dat tussen Quiberon en Hoëdic ligt. De eerste nacht kiezen we voor de haven, daarna ankeren we, vanwege de westenwind in de baai aan de oostkant; dit na links en rechts advies gevraagd te hebben, want er zijn ook waarschuwingen voor de harde NO ‘brise de terre’, die in de nacht van die baai een wastobbe kan maken. In de kleine haven, zonder vaste of drijvende steigers, komen we tussen zg. voor- en achterboeien te liggen, nog net in de luwte van de pier hopen we ivm de verwachte wind uit het NO s’-nachts. Met het bijbootje naar de kant. Vergeleken met Hoëdic is het eiland veel groter en ook het dorp is groter. Dit dorp is volgens ons helaas erg verpest door de betonwegen die er gevelbreed gelegd zijn en de strak wit gepleisterde opknapbeurt van de huizen. We missen het rustieke, idyllische van Hoëdic. Geen autoverkeer, dat wel. De wind ‘s-nachts valt mee en het weer voor de volgende nacht is goed voor ankeren! Aad rent eerst nog een het halve eiland rond en komt dan niemand tegen. De kust aan de Atlantische zijde is relatief hoog en ruig, rotsig, de andere kant is lager en lieflijker.
Dan gaan we naar de ankerbaai, maar denk niet dat we daar romantisch alleen liggen! De baai heeft een mooi geel zandstrand, is heel groot, en er liggen héél veel boten voor anker. Is dus even zoeken naar een mooi plekje, wat we tenslotte vinden vlak voor de oude haven, die door een zware storm bijna helemaal is weggevaagd; er zijn nog wat restanten van de pieren, en de plek herbergt nu een zeilschool. Vanaf dit punt hebben we prachtig uitzicht op het toch wel erg mooie eiland; licht glooiend, laag begroeid, duinachtig en verspreid over het hoogste punt de witte huizen van het dorp. En wie komt er aan varen: de Viola! We maken van een afstandje over en weer een foto.

Na heerlijk geslapen te hebben op anker, zeilen we de volgende dag door naar Sauzon/Belle Ile. Lekkere zeilwind, maar wel op tijd op pad want later op de middag kan de zeewind weer uit het westen (en dat is tegen) komen. Plan is, even terug naar dit pittoreske droogvalhaventje (de eerste plaats die we op de heenweg bezochten en nu wéér), één dag harde wind afwachten en dan door naar Etel. Maar de wind pakt anders uit, het gaat écht hard waaien, 7 bft, golven 3 tot 4 meter, twee dagen lang. Met zo’n zee kun je Etel niet binnenvaren (lage wal en zanddrempel in de monding van de rivier). En bovendien heeft de zee sowiezo een dag nodig om tot bedaren te komen. Er volgen heel wat gesprekjes met havenmeesters en anderen hoe de deining (swell, houle) zich hier gedraagt en wanneer je weg zou kunnen…. Tenslotte volgen we het advies van de havenmeester op tot dinsdag te wachten, maar wie schetst onze verbazing dat velen maandag al vertrekken (ook mensen die zeiden dat je echt beter pas dinsdag kan gaan). Moeten we toch vanmiddag nog gaan? Nee, niet doen èn niet getreurd, het is bepaald geen straf in deze haven verwaaid te liggen. We hebben ons prima vermaakt: tijdens de hardste wind een hele mooie wandeling op de zuidwestpunt van Belle-île gemaakt, en de zee op de de rotsen zien spatten en stuiven (iets minder spectaculair dan we gehoopt hadden). Genoten van het prachtige uitzicht dat je hebt vanuit je boot, de ene kant het schilderachtige plaatsje, met roze en in andere pasteltinten geschilderde huizen, en aan de andere kant de groene heuvel. Prachtige muziek zang en gitaar, s-avonds vanaf de kade. Twee keer per etmaal een paar uur droogvallen en lopend naar de kant. En “pêche à pied”: in de drooggevallen haven rapen we: des huîtres, coquilles, bigorneaux, palourdes et des moules. Lekker!

Etel schrappen we maar weer van het lijstje, je kunt er nog steeds niet binnenvaren, dus we zeilen naar Port Louis, een kleine haven tegenover Lorient (stad van de Oriënt, het Oosten). We hebben geluk, er is meer wind dan voorspeld en we kunnen de hele route goed zeilen; het is ook nog te merken dat er harde wind is geweest; er staat nog een deining van zo’n anderhalve meter, maar komt van opzij en dat is comfortabel. Andere schepen verdwijnen af en toe achter de golf, je ziet alleen nog het zeil en de horizon is niet meer een strakke lijn, ook daar golft het! Tegen de tijd dat we aankomen is de deining afgenomen en varen we de brede - door Ile de Groix afgeschermde -havenmonding van Lorient binnen. Mooie, maar wel inspannende zeiltocht; we zijn lekker moe ‘s-avonds.

We hebben nu twaalf dagen niet aan de walstroom gelegen, noch water kunnen tanken. Alleen door de motor aan het begin of eind van de tocht de accu’s weer bij/opgeladen; het gaat dankzij de zonnepanelen nèt. (Toch nog die windmolen erbij?) We hebben een tweehonderd-liter-watertank, die is - dankzij zuinig gebruik - nú pas leeg. Na twee maanden reizen, zijn we ook wel zo’n beetje door de basisvoorraad levensmiddelen heen, een goeie supermarkt zou fijn zijn. Hier in Port Louis hebben we een paar dagen met dat soort comfort.

Lorient is oorspronkelijk een grote haven geweest, maar dat is grotendeels passé. Er komen drie rivieren bij elkaar in een soort delta en daar rondom liggen pittoreske wite dorpen met kleine haventjes, zoals Port Louis; ooit vissersdorpen, nu pleziervaart. In de grote haven zien we een oude onderzeebotenloods, vele werven en werkloze kranen op de kade. In dit havengebied is voor 60 miljoen een museumgebied opgezet waaronder het museum ‘cité de voile, Eric Tabarly’ over de zeilsport (heel educatief) en gewijd aan Tabarly, die de zeilsport een grote impuls heeft gegeven. Alles met moderne middelen, veel filmpjes en simulaties. We zijn er geweest, met een veerpontje naar de overkant. Indrukwekkend museum, relaxte dag, op het terras aan de haven van het museum in de zon.
Verder is hier in port Louis een grote citadel, die gaan we nog bezoeken, inclusief scheepvaartmuseum en VOC-museum. Zo kiezen we de krenten uit de pap, de stad Lorient zelf kan ons gestolen worden; hierna graag weer naar een kleinschaliger, met meer natuur omgeven, plek.

Blogspreuk van de dag : “When I was 5 years old, my mother always told me that happiness was the key to life. When I went to school, they asked me what I wanted to be when I grew up. I wrote down “happy”. They told me I didn’t understand the assignment; and I told them they didn’t understand life”(John Lennon).