15/9 Boulogne sur Mer – Duinkerken: 44 nM, 7 uur. ZW 3 Bft volop zon. Gezeild met motorhulp.
16/9 Duinkerken – Vlissingen: 54 nM, 11 uur. ZW 4/5 - ZW 3 Bft zonnige dag. Gezeild
18/9 Vlissingen – Veere: 9 nM, 2 uur met tussenstop Middelburg. ZW 5 Bft. Volop zon. Motor.
19/9 Veere – Veerse meer: 1 nM, 15 min. ZW 4-5 Bft. Bewolkt met zon. Motor.
20/9 Veerse meer – Burghsluis: 26 nM, 6,5 uur. ZW 5/6 Bft. Bewolkt met zon. Gereefd gezeild

Het laatste stuk naar huis gaat snel. België komt in zicht, maar we zijn er alleen làngs gevaren. Tenslotte in Zeeland nog een beetje relaxed gedaan, om ook weer niet al te snel thuis te zijn! Als uitsmijter nog een flinke portie wind.

Na het avontuur met het plastic in de schroef kunnen we een dag later dan gepland uit Boulogne-sur-Mer vertrekken. Het meelopend tij is pas om 14.00 uur en daarmee kunnen we makkelijk Duinkerken halen, maar of we er vóór donker zullen aankomen is de vraag. We maken daarom keurig een lichtenlijst (met de lichtkenmerken van de bakens op de route) van het laatste stuk. We varen de kaap Gris-nez dicht om (stroomrafels) en langs Calais, geholpen door 3 knopen stroom. Helaas laat de wind het toch een beetje afweten, dus we gebruiken ook de hulp van ons ijzeren zeil. De lichtenlijst wordt een oefening bij de eerste schemering: boeien stuk voor stuk afgestreept. En vlak voor het echt donker is komen we in de haven Grand Large van Duinkerken aan. Geen havenmeester meer aanwezig, alleen een nachtwaker. Duinkerken wordt deze keer slechts een tijstop.
De volgende ochtend varen we, na diesel getankt te hebben, bij een mooie zonsopkomst om zeven uur al weer weg. We gaan in één keer naar Vlissingen. Eerst hebben we stroom mee, dan een uurtje of vijf tegen, en daarna weer mee; komt mooi uit, want zo lopen we Vlissingen met opkomend water aan. Langs de Belgische kust stroomt het niet zo hard, zeker niet deze dag want het is bijna doodtij (lage coëfficient). Met de wind van vandaag is het dus geen enkel punt om met wind-tegen-stroom te varen. Het is druk met zondagszeilers, op deze stralende zonnige dag.
“Denkend aan Belgie zie ik een eindeloze rij lelijke steenklompen voorbij schuiven” (vrij naar Marsman) beschrijft onze Vaarwijzer. En zo is het ook, vanaf zee gezien: lange boulevards met hoge grauwe flats! De havens en badplaatsen zijn overigens best de moeite waard om te bezoeken hoor, maar dat deden we vorige jaren al. Achtereenvolgens: Nieuwpoort, Oostende, Blankenberge, Zeebrugge.
Het laatste uur laat de wind ons een beetje in de steek en zetten we de motor maar bij.

De Michiel de Ruyterhaven in Vlissingen binnenlopen is altijd spannend, want voor de haven staat een sterke stroom en kan het water zeer onrustig zijn. Bovendien is de ingang maar nauw en kort, meestal komen er ook nog een paar pilot-boten (die de pilot aan boord brengen bij grote schepen die de Westerschelde op willen van/naar Antwerpen) met hoge snelheid binnenvaren, tegeen weer extra golven geeft. En dan moet je nog maar afwachten of de havenmeester snel de brug komt openen…. Wij treffen vlak voor de haven heel gekke kruisgolven, het water klotst recht omhoog, maar de rest gaat goed. Na 11 uur varen liggen we hartje Vlissingen afgemeerd. Geen gastenvlaggetje meer in het want, in Nederland terug. Traditiegetrouw lekker uit eten bij Brasserie Evertsen, het haven(meester)restaurant met zicht op de Westerschelde; een imposant druk vaarwater met mammoet-containerschepen, tankers, bulkcarriers, sleepboten en een handjevol zeilers.

Dan komt Fleur nog een paar daagjes aan boord: heel gezellig! Eerst genieten we van het zomerse weer in Vlissingen en dan varen we door Walcheren, achter een binnenschipper aan, profiterend van de snelle opening van bruggen en met een korte stop bij ‘onze’ watersportwinkel in Middelburg, naar Veere. Wat is dit toch een wonderschoon stadje, nog steeds! Ga je daar nu zo’n lange reis voor maken, denk je dan even. Wel verbazingwekkend hoeveel toeristen er overdag zijn, nu in september nog en veel meer schepen in de haven dan we verwacht hadden. Uiteraard oma’s snoepwinkeltje niet overgeslagen.
Na een bezoekje per fiets aan Floor, gaat Fleur woensdagmiddag weer naar huis. Wij gaan alsnog buiten aan een klein steigertje in het Veerse Meer liggen, nadat we er eerst op de fiets zijn geweest om te peilen of het er wel diep genoeg is, want op de kaart staat 0,5 meter en dat zou te weinig zijn. Maar het valt mee: ruim een meter. We varen de boot er heen, en klimmen daarna over de dijk om een bezoekje aan Loes te brengen.
Dit is de laatste nacht van deze reis, dat we ergens buiten liggen, heerlijk rustig, uit de harde wind, in de natuur, zicht op de torens van Veere.

We hebben al een tijdje gezien dat we toch nog wat nasleep van de orkanen Helène en Florence kunnen verwachten. Windkracht 10/11 op vrijdag en zondag. Hoe komen we thuis? Het venijn zit in de staart! We besluiten de eerste kans, donderdag, te pakken om naar Burghsluis te varen, want op zaterdag zou het weer wel weer anders kunnen zijn. Dat hebben we al zo vaak gezien, tóch nog een kleine windschift, waardoor ons plan weer moet worden aangepast. Met een pittige, vlagerige wind en één rif in het zeil over het Veerse Meer, dat vanwege de hoge bomen langs de zuidkant van zichzelf ook al zo vlagerig is. Overigens is het prachtig weer, schijnt de zon en is het niet koud.
Bij de Zandkreeksluis aangekomen horen we de sluiswachter net aankondigen dat “de technici eraan komen om de storing te verhelpen”: vandaar dat er zoveel schepen liggen! Die storing is gelukkig al snel voorbij, maar wij laten twee schuttingen voorbij gaan en wachten tot aan de andere kant, op de Oosterschelde, de stroom mee gaat lopen. Na de sluis zeilen we met dubbelrif, maar dat 2e rif gaat er al snel uit omdat de wind inzakt. Daarna trekt de wind toch weer aan, maar we laten het erbij. Bij de Zeelandbrug moeten we wachten, samen met drie grote platbodems; we varen laverend en kris kras door elkaar voor de brug tot ie open gaat. Niet zo eenvoudig in die vlagerige wind! Daarna rest ons de vertrouwde bocht om de Roggenplaat, die al aan t droogvallen is met de gebruikelijke hoeveelheid vogels er op en vissersstokken(netten) er omheen, naar Burghsluis! Op tijd voor de storm en op tijd voor de mosselavond van onze havenvereniging op zaterdag.

Hier liggen we nu in de razende storm, het sist en fluit, windkracht 10, ons blog af te maken en ons logboek te analyseren op een paar markante reisgegevens, zoals o.a.:

• Totale tocht: 1612 nM
• 123 dagen aan boord, waarvan 58 vaardagen en slechts 5 verwaaidagen en 3 reparatiedagen
• Vaartochten: 15 x < 10 nM, 14 x 10-20 nM, 13 x 20-30 nM, 7 x 30-50 nM en 5 x > 50 nM
• 2 nachtvaartochten: Boulogne - Cherbourg 162 nM en St Peterport - l’Aber Wrac’h 111 nM
• Wind: 43 dagen t/m 3 bft, 45x 4 bft, 25x 5 bft, 5 x 6 bft en 5 x 7 bft of meer.
• Weer: 58 dagen zon, 34 x zon + wolk, 8x bewolkt, 13x regen, 3x onweer en 7x (ochtend)mist
• Dieselverbruik: 300 liter, op 200 motoruren (waarvan 25% in/uit havens); (1,5 l/motoruur)
• 57 ligplaatsen, waarvan 31x op een eiland (10 x op anker, 11 x aan mooring; 3x droogvallend)
  
  
• De mooiste haven: Sauzon op Belle Ile – je ligt er aan moorings “for and aft” èn valt er droog.
• Het meest bijzondere eiland: Sark - ankeren onder de hoge kust, Robinson-Crusoë-pad om aan land en naar boven te komen en de 100-jaar-terugervaring boven op het eiland.
• De mooiste droogvalplek: Ars-en-Ré - op ‘n mooie zandplaat en meegenomen in het enthousiastme van enkele Fransen voor “pêche a pied”.

Dit is dan het besluit van het verslag van een een prachtige, lange zeilreis,
waarin we héél véél gezien en beleefd hebben, veel nieuwe zeilervaringen hebben opgedaan, toch nog teveel uren moesten motoren naar ons zin, talloze mooie fiets- of wandelddagen maakten, genoten hebben van de natuur, ontdekt hebben dat het warme klimaat ons goed beviel………. en ga zo maar door…

Voldaan!

Laatste blogspreuk uit de spreukenpot van Lars en Rens:

“De meest simpele dingen brengen het meeste geluk “ (Izabella Scorupco)